'Met de overlijdensuitkering heb ik zijn studieschuld afbetaald'
De zoon van Tony vloog als piloot de hele wereld over. Dat bracht hem op de mooiste plekken. Om zijn droom om piloot te worden uit te laten komen, leende zijn vader hem het geld voor de kostbare vliegopleiding. Als vader verwacht je niet dat je je zoon overleeft. Toch besloot Tony een overlijdensrisicoverzekering bij TAF af te sluiten op het leven van zijn zoon. Gewoon voor de zekerheid. Helaas bleek dat niet voor niets. Drie jaar terug ontdekten de artsen tijdens een vliegmedische keuring per toeval een hersentumor bij zijn zoon. Twee maanden geleden, op 37-jarige leeftijd, overleed de piloot aan de gevolgen van deze vreselijke ziekte. Zijn vader vertelt.
'Mijn zoon wilde al van jongs af aan vliegen. Ik vond het verstandig dat hij eerst wat anders ging studeren, voordat hij zich hieraan waagde. Maar zijn liefde voor vliegen bleef. En dus startte hij - na het afronden van zijn andere opleiding - met een vliegopleiding. Hij studeerde een tijdje in Oxford (Engeland, red.) en hij heeft voor zijn opleiding een tijdje in Amerika gewoond. In 2009 was hij klaar en moest hij midden in de financiële crisis een baan als piloot gaan zoeken. Dat viel niet mee, niemand werd in die tijd aangenomen. Na verschillende baantjes kreeg hij een kans om piloot in Polen te worden. Daar deed hij veel ervaring op, waardoor er in het westen ook deuren voor hem opengingen. Een vliegmaatschappij in Duitsland bood hem een kans en die greep hij met beide handen aan. Hij heeft als piloot veel mooie plekjes gezien.'
'Per toeval kwam de hersentumor aan het licht'
'Iedere piloot moet jaarlijks een vliegmedische keuring ondergaan. Dat gold ook voor mijn zoon. Bij een uitgebreid onderzoek werd er iets onbenulligs ontdekt in zijn hersenen. Maar dat was bij ons al heel lang bekend, niets ernstigs. Toch wilde de vliegmaatschappij dat er nader onderzoek gedaan werd. Terwijl dat onbenullige plekje werd onderzocht, kwam er per toeval ook iets op een heel andere plek in zijn hersenen aan het licht: een hersentumor. En toen begon het medisch proces. Als piloot kon hij niet meer werken, maar vanwege zijn kennis en ervaring hadden ze hem er bij zijn vliegmaatschappij nog steeds graag bij. Dus ging hij - ondanks zijn hersentumor - aan de slag als vlieginstructeur en assistent van de operationeel directeur. Het was heel verdrietig dat hij zijn werk als piloot moest opgeven, maar hij heeft gelukkig wel kunnen genieten van de laatste drie jaren waarin hij nog veel voor anderen heeft kunnen betekenen. Het laatste half jaar was de strijd echter zwaar... In oktober dit jaar is mijn zoon overleden aan de gevolgen van zijn hersentumor. Hij is slechts 37 jaar geworden.'
'Je gaat er natuurlijk niet vanuit dat hij eerder dan zijn vader komt te overlijden'
Toen mijn zoon startte met zijn vliegopleiding, heb ik op zijn leven een overlijdensrisicoverzekering afgesloten. Heel gek eigenlijk, dat ik op het leven van mijn zoon een verzekering afsloot. Normaal doe je dat andersom. Maar zijn studie kostte ontzettend veel geld. En dat geld had hij op dat moment niet. Dus dat heb ik hem met alle liefde voorgeschoten. Je gaat er als vader natuurlijk niet vanuit dat je zoon eerder dan jezelf komt te overlijden. Maar we wilden het wel graag goed geregeld hebben. Al die jaren was ik me nauwelijks bewust van deze verzekering. Totdat mijn zoon overleed. Er moest van alles geregeld worden en toen kwam ik de papieren van de TAF Overlijdensrisicoverzekering tegen.'
'Een gezonde hoeveelheid empathie'
'Twee dagen na het melden van zijn overlijden kreeg ik een telefoontje van Renee, mijn contactpersoon bij TAF. Twee dingen vielen mij meteen op: de snelheid waarmee mijn overlijdensmelding werd opgepakt en haar persoonlijke benadering. Dat deed ze heel plezierig, met een gezonde hoeveelheid empathie. Heel gedoseerd. Ze vertelde me wat ze van mij nodig had om alles in gang te zetten. Na een paar weken kreeg ik al het bericht dat alles in orde was en stond het verzekerde bedrag op mijn rekening.'
'Ik vond het erg prettig dat Renee al zo snel in de lucht kwam. Ik ging ervan uit dat het nog wel maanden ging duren. Want waarom zou een verzekeraar haast hebben? Gelukkig ging het heel vlot. Ik sloot de verzekering destijds af voor de zekerheid, niet met de intentie er ooit gebruik van te maken. Helaas overkwam het ons wel. Ik vond het bijzonder fijn dat het een snel maar empathisch proces is geweest. Met de uitkering heb ik de studieschuld van mijn zoon ingelost. Een schrale troost.'